Kinderwens 3

Tis een tijdje geleden, maar hier is weer een blog. 

Zoals ik in de vorige blog heb beschreven was het voor ons in oktober tijd om te beginnen aan een nieuw traject.. Hormonen spuiten. En jonge jonge, ik ging er heel nuchter in, zo van dat doe ik wel even. Nou dat viel niet mee.. 12 dagen lang elke dag een naald in je buik steken is nog niet zo makkelijk en niet te vergeten weer genoeg onderzoeken in het ziekenhuis. Doet het iets met mijn lichaam de hormonen dat was natuurlijk de grote vraag.. Voor mijn gevoel deed het genoeg, jeetje wat een raar gevoel ineens zoveel hormonen in je lichaam. 

Maar... Het is nu december en drie keer raden.... Wij worden papa en mama.... Ik ben 10 weken en 4 dagen zwanger.. Vandaag hebben we de kleine gezien en niet te vergeten het hartje gehoord. Wat een moment is dat, zo klein en zo fragiel, maar ook zo compleet! 

Wij zijn ons wel degelijk bewust van het feit dat het allemaal nog pril is, maar risico's zijn er altijd... Het is nu goed en daar willen we van genieten.. 😊 en we willen het geluk delen met alle mensen die ons altijd steunen. 

Kinderwens 2

Een week of drie geleden was het zover, ik kreeg akkoord van mijn gynaecologe dat ik voor een HSG mocht.. Een HSG ik weet dat er nu mensen zijn die denken wat is dat nu weer, ik zou het uitleggen.

Het is een röntgen onderzoek naar de doorgankelijkheid van de eileiders. Het is niet echt een onderzoek waarvan je zegt, dat ga ik even op me gemakkie laten doen, maar het is voor een goed doel en met die instelling ben ik dan ook naar het ziekenhuis gegaan. Van te voren wordt er gezegd dat je 2 paracetamols kunt nemen om te voorkomen dat het allemaal te veel pijn doet, na twijfel heb ik dit ook maar braaf gedaan ( en o wat was ik daar achteraf blij mee) ook werd er gezegd dat het verstandig is om iemand mee te nemen ook daar heb ik me aan gehouden. Het onderzoek zou ongeveer een kwartier duren, maar zo als alles ging die vlieger bij mij niet op. Na drie kwartier en een technische storing mocht ik de onderzoeksruimte verlaten. Ik vond het onderzoek een hel, maar de uitslag was goed.. Geen verstoppingen in mijn eileiders, en dat maakte veel goed.

De week naar het onderzoek mocht ik terugkomen voor de uitslag, mijn geneacologe zat al klaar met een bmi wijzer.. Ik dacht daar gaan we weer... Maar dit keer konden ze me niet weer naar huis sturen, mijn bmi was goed genoeg om verder te gaan (natuurlijk wel met de kanttekening dat het weer op het randje was en dat ik toch wel door moest gaan mer afvallen, ja ja ik weet het maar dat boeit me even niet) 

En nu?... Yes weer een station verder, starten met het injecteren van hormonen om te zorgen dat mijn lijf gaat doen wat het hoort te doen, eitjes aanmaken. Kom maar op is het eerste wat ik dacht. De consequenties hiervan zijn natuurlijk groot, naast het leren van mezelf injecteren komen er weer talloze ziekenhuis bezoekjes bij kijken. Kilometers maken dus aangezien ik hiervoor elke keer weer naar Winschoten op en neer moet crossen. Dit in combinatie met een baan van 40 uur per week is af en toe veel, maar ik laat me niet snel kisten en heb onwijs de drang om te bewijzen dat ik sterk genoeg ben om dit te doen. 

Tegen alle mensen die ons steunen op welke manier dan ook wil ik toch echt even zeggen, dankjewel! Ik zou in deze periode niet het makkelijkste mens op deze aardbol zijn☺️ 

Al met al nu weer een spannende periode voor de boeg.. 

Kinderwens

Hier toch maar een blog over mijn, nee ik zeg het verkeerd, onze grote wens, een kindje.

Nu hoor ik je denken, waarom een blog over een kinderwens er zijn zovele mensen die kindjes willen en je weet toch hoe het moet..
Niets blijkt minder waar

In begin 2012 (na 7 jaar geluk samen) namen we de beslissing om de pil te laten staan. Ik hoor het ons nog tegen elkaar zeggen, we zijn er klaar voor en we zien wel hoe het loopt. We wilden het rustig de tijd geven, ontpillen hoort erbij.. 

Na een jaar geen succes besliste ik toch de stoute schoenen aan te trekken en naar de huisarts te gaan.. "Dokter het lukt ons niet om een kindje te krijgen, help" vanuit de huisarts ben ik doorverwezen naar het ziekenhuis. Daar ga je dan.. Het molentje in.. Na wat onderzoeken en gesprekken kwamen we er achter dat het probleem bij mij zou moeten liggen.. *slik* okay... En nu? 

Starten met hormoontabletten was de boodschap, maar na één ronde moest ik stoppen.. U bent te zwaar dus u waarschijnlijk is dat het probleem.. Altijd fijn te horen zoiets NOT. Ik snap echt wel dat te dik zijn niet goed voor je is, maar als ik mocht kiezen was ik echt niet zo. Verder ben ik helemaal gezond, maar dat maakt niet uit. Er is één woord dat geld in deze maatschappij en dat is BMI. Ik wordt van het woord alleen al onpasselijk. Als je eindelijk leert, na je puberteit, om tevreden te zijn met wie je bent wordt je zo wel weer onderuit getrapt. Zeg maar dag dag zelfvertrouwen. Ik voelde me letterlijk een vet varken. En geloof mij dat maakt het niet makkelijker om de kilo's kwijt te raken. Nou goed, kop d'r veur en proberen de kilo's te lozen.. De afspraak was 10 kilo afvallen dan gaan we je verder helpen. Na 12 kilo te zijn afgevallen mocht ik verder met de hormonen.. Zes maanden lang.. Maar wel met de boodschap je moet nog 10 kilo kwijt om daarna verder te mogen. En leuk dat dat is, die hormonen, opvliegers, huilbuien, de hele rataplan kwam voorbij. Na zes rondes geen succes. 

Nu inmiddels 20 kg kwijt en drie en half jaar verder, ben ik klaar voor het vervolg, een onderzoek naar mijn eileiders. Want ja al die kilo's verliezen heeft er niet voor gezorgd dat het nu wel lukt. Wel met de boodschap dat het het beste is nog 10 kilo af te vallen. Soms weet ik echt even niet meer hoe, maar ik vind dat ik geen keuze heb.. Door vechten is wat ik moet. Ook al wil ik soms wel eens zeggen stik er maar allemaal in.. Ik trek dit niet meer. 

En nog even dit voor alle mensen die zeggen, we nemen kinderen, het is NIET vanzelf sprekend. En de mensen die vragen wordt het niet tijd??? Denk eerst eens na!! sommige mensen kunnen ze niet krijgen, of kiezen er voor geen kinderen te nemen. De eerste twee jaar hebben we het stil gehouden en hebben we deze opmerkingen genegeerd, ondanks dat je af en toe de neiging hebt te schreeuwen, hou je bek, je weet niet waar je het over hebt! Nu delen we het. En gaan we met goede moed de volgende stappen nemen. 

Discussie over kleding

Maandag middag de tv staat op dokter Phil.. de discussie is of mensen beoordeeld mogen worden op de kleding die ze dragen... Zoals altijd zijn er twee kampen.. als je je te sexy kleed vraag je erom om slet genoemd te worden... En het tweede kamp zegt dat iedereen moet kunnen dragen wat die wil.. en dat mensen dan niet over elkaar mogen oordelen.. goede discussie maar volgens mij is het niet zo zwart-wit... Ieder mens maakt bewust of onwust een keuze hoe ze gekleed gaan... Als je borsten uit je shirt hangen moet je dat zelf weten, maar wees je ook bewust dat er mensen zijn die daar een mening over hebben.. zo zitten we nu een keer in elkaar.. en waarom heb je in de winkel gekozen voor dat shirtje met een diep décolleté? Vast niet voor je eigen uitzicht..
En waarom geef je meer dan 200 euro uit voor een "merk" broek? Vast niet alleen voor het "kwaliteits" verschil..
Ik persoonlijk heb niks met "merk" kleding omdat ik vind dat het een wig drijft tussen de samenleving.. want zeg nou zelf welk kind van 5 geeft echt om het feit dat het labeltje in zijn/ haar broek van een bepaald merk is.. in mijn ogen is het alleen maar een middel om elkaar te laten zien moet je zien hoeveel geld ik heb.. maar mensen dan kunnen we beter elkaars bankafschriften bekijken daar kom je dichterbij wat echt is..
Moraal van het verhaal is.. iedereen weer dat we eigenlijk niet alleen op uiterlijk moeten oordelen.. maar iedereen doet het.. of het nou gaat om welke kleur je draagt, welk merk, of je tattoos hebt of kort/ lang haar.. het vormt een mening.. en ieder is vrij om zijn eigen keuzes te maken.. maar mensen moesten wel eens wat meer nadenken over keuzes die ze maken en wat de gevolgen zijn...
En last but not least mensen moeten leren dat een mening vormen niet inhoud dat je deze ook altijd moet uit spreken.. sommige dingen kun je ook voor je houden..